ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΙ ΕΓΚΑΙΡΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ

Γράφει η
PhD, MD Σαββούλα Μάλλιου
Παθολόγος-Όγκολόγος
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Γ.Γ.Ελληνικής Μαστολογικής Εταιρείας

ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΙ ΕΓΚΑΙΡΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ

• Ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι ο 3ος σε συχνότητα καρκίνος στους άντρες και 4ος στις γυναίκες.

• Οι παράγοντες κινδύνου για τον καρκίνο του παχέος εντέρου είναι η κληρονομικότητα, οι πολύποδες και η χρόνια ελκώδης κολίτις.

• Οι περισσότεροι καρκίνοι στο παχύ έντερο ξεκινούν από έναν καλοήθη πολύποδα. Η κολονοσκοπική αφαίρεση των πολυπόδων μπορεί να προλάβει την ανάπτυξη καρκίνου.

• Οι πολύποδες ή ο αρχόμενος καρκίνος στο παχύ έντερο δεν έχουν συνήθως κανένα σύμπτωμα, γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικός ο προληπτικός έλεγχος.

• Η διάγνωση του καρκίνου του παχέος εντέρου μπορεί να γίνει με τον βαριούχο υποκλυσμό ή ακόμα καλύτερα με την κολονοσκόπηση και την ιστολογική επιβεβαίωση.

• Η αντιμετώπιση του καρκίνου του παχέος εντέρου εξαρτάται από την εντόπιση, το μέγεθος του όγκου, την έκταση της νόσου, καθώς και από την ηλικία και την γενικότερη κατάσταση της υγείας του ασθενούς.

• Η χειρουργική αντιμετώπιση είναι η πιο συχνή μορφή θεραπείας για τον καρκίνο του παχέος εντέρου και του ορθού.

Η πιθανότητα να εκδηλώσει ένας άντρας αυτήν τη μορφή καρκίνου κάποια στιγμή της ζωής του είναι 6%. Το ενθαρρυντικό όμως είναι ότι πολλές περιπτώσεις καρκίνου του παχέος εντέρου μπορούν να προληφθούν με την εφαρμογή απλών αλλαγών στον τρόπο ζωής. Ακόμα όμως και στην περίπτωση που τελικά αναπτυχθεί όγκος, αν αυτός διαγνωστεί σε αρχικό στάδιο και ακολουθηθεί έγκαιρα θεραπεία, το ποσοστό επιβίωσης αυξάνεται εντυπωσιακάΌπως όλες οι κακοήθειες, έτσι και ο καρκίνος του παχέος εντέρου οφείλεται σε συνδυασμό γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις, το πρώτο στάδιο περιλαμβάνει την ανάπτυξη ενός καλοήθους πολύποδα ή αδενώματος, το οποίο σε δεύτερο χρόνο γίνεται κακόηθες.

Στους παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνονται οι ακόλουθοι:

Ηλικία: περισσότερο συχνά προσβάλλονται άτομα μεγαλύτερης ηλικίας.

Γενετικές ανωμαλίες: μερικά άτομα γεννιούνται με ένα ή περισσότερα ελαττωματικά γονίδια, με συνέπεια να κινδυνεύουν περισσότερο να εκδηλώσουν τη νόσο σε μικρή ηλικία.
Οι επιστήμονες, άλλωστε, έχουν αναγνωρίσει δύο κληρονομικές μορφές καρκίνου του παχέος εντέρου:
Η πρώτη ονομάζεται οικογενής αδενωματώδης πολυποδίαση και οφείλεται σε ένα γονίδιο το οποίο ευθύνεται για τη δημιουργία χιλιάδων αδενωματωδών πολυπόδων σε όλο το μήκος του εντέρου. Οι πολύποδες είναι μικροί, αλλά, επειδή είναι τόσο πολλοί, η πιθανότητα κάποιος από αυτούς να υποστεί κακοήθη εξαλλαγή είναι πολύ μεγάλη. Ατομα που πάσχουν από οικογενή πολυποδίαση σχεδόν σίγουρα εκδηλώνουν καρκίνο μέχρι την ηλικία των 40 ετών. Σε περίπτωση που αναγνωριστεί το υπεύθυνο γονίδιο, συνήθως συνιστάται η χειρουργική αφαίρεση όλου του εντέρου.
Η δεύτερη μορφή ονομάζεται κληρονομικός χωρίς πολύποδες καρκίνος του παχέος εντέρου. Η διάγνωση τεκμηριώνεται όταν σε μία οικογένεια εκδηλωθούν τουλάχιστον τρεις περιπτώσεις της νόσου που εκτείνονται σε δύο γενεές: τουλάχιστον η μία περίπτωση συμβαίνει πριν από την ηλικία των 50 ετών και δύο έχουν εκδηλωθεί σε συγγενείς πρώτου βαθμού.

Οικογενειακό ιστορικό: άτομα που έχουν συγγενείς οι οποίοι εκδήλωσαν τη νόσο έχουν περισσότερες πιθανότητες να νοσήσουν και οι ίδιοι.

Φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου: ασθενείς με ελκώδη κολίτιδα ή νόσο του Crohn κινδυνεύουν περισσότερο να παρουσιάσουν καρκίνο του παχέος εντέρου.

Δίαιτα: Οι περισσότεροι ερευνητές συμφωνούν ότι η κακή διατροφή είναι το σημαντικότερο αίτιο μη κληρονομικών μορφών καρκίνου του παχέος εντέρου και ευθύνεται για τα τρία τέταρτα όλων των περιπτώσεων της νόσου.
Οι τροφές που ενοχοποιούνται είναι οι ακόλουθες:

-Ζωικά λίπη και πρωτεΐνες: ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος σε ομάδες πληθυσμού που καταναλώνουν ως επί το πλείστον ζωικά προϊόντα και λιγότερα λαχανικά.
-Παχυσαρκία: στους άντρες -όχι στις γυναίκες- η παχυσαρκία συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου.
-Φυτικές ίνες: διάφορες επιδημιολογικές μελέτες έχουν συνδέσει τη χαμηλή πρόσληψη φυτικών ινών με την εκδήλωση καρκίνου του παχέος εντέρου.
-Γαλακτοκομικά προϊόντα με χαμηλά λιπαρά και ασβέστιο: μερικές μελέτες αναφέρουν ότι η μεγάλη πρόσληψη ασβεστίου, είτε από γαλακτοκομικά προϊόντα είτε από συμπληρώματα, ελαττώνει τον κίνδυνο αδενωμάτων και καρκίνου.
-Βιταμίνες: άτομα που καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες λαχανικών που περιέχουν βιταμίνες κινδυνεύουν λιγότερο. Η βιταμίνη με την ευεργετικότερη δράση θεωρείται το φυλλικό οξύ.
-Καφές: μερικές έρευνες έχουν συνδέσει την κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων καφέ με μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου. Τα αποτελέσματα όμως αυτών των ερευνών δεν έχουν επιβεβαιωθεί ακόμα.
-Κάπνισμα: ο καρκίνος του παχέος εντέρου αποτελεί άλλο ένα νόσημα που μπορεί να προκληθεί από το κάπνισμα. Ο κίνδυνος αυξάνεται σημαντικά σε άτομα που καπνίζουν περισσότερα από 35 χρόνια.
-Γυμναστική: αν και οι μελέτες οι οποίες συνδέουν τη δίαιτα με τον καρκίνο του παχέος εντέρου φαίνονται πολύπλοκες και πολλές φορές αντιφατικές, ωστόσο είναι ξεκάθαρο ότι η καθιστική ζωή αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο εκδήλωσης της νόσου.
Όσο παράξενο και αν φαίνεται, η τακτική φυσική άσκηση μειώνει αυτό τον τύπο του καρκίνου σε ποσοστό περίπου 50%.
-Μη Στεροειδή Αντιφλεγμονώδη (ΜΣΑ): Μια… ασπιρίνη την ημέρα τον καρκίνο τον κάνει πέρα; Ίσως. Μελέτες σε ζώα έχουν δείξει ότι τα ΜΣΑ καταστέλλουν την ανάπτυξη των κυττάρων του παχέος εντέρου, ελαττώνοντας επομένως τον κίνδυνο αδενωμάτων και καρκίνου.

Ο καρκίνος του παχέος εντέρου αναπτύσσεται με τρόπο προβλέψιμο και σχετικά αργά. Το γεγονός αυτό εξηγεί γιατί η πρώιμη διάγνωση φέρει τόσο μεγάλη σημασία στην επιτυχία της θεραπείας. Σχεδόν όλες οι περιπτώσεις καρκίνου του παχέος εντέρου ξεκινούν από αδενωματώδεις πολύποδες. Τέτοιου είδους πολύποδες αναπτύσσονται σε οποιοδήποτε τμήμα του παχέος εντέρου και εμφανίζονται στο 35% των ηλικιωμένων. Ευτυχώς, όμως, περίπου το 99% αυτών παραμένουν καλοήθεις. Ακόμη όμως και στην περίπτωση κακοήθους εξαλλαγής, αυτό συμβαίνει με αργό ρυθμό, σε διάστημα δέκα ή περισσότερων χρόνων.

Πρώιμη διάγνωση
Ο καλύτερος τρόπος για την αντιμετώπιση αυτής της μορφής καρκίνου είναι η σωστή δίαιτα, η άσκηση και, πιθανώς, τα ΜΣΑ φάρμακα. Ως δεύτερος καλύτερος τρόπος εμφανίζεται η πρώιμη διάγνωση. Εάν οι αδενωματώδεις πολύποδες αφαιρεθούν ενώ είναι ακόμα καλοήθεις, δεν πρόκειται να εξελιχθούν σε καρκίνο.

Όλοι οι γιατροί συμφωνούν πως ο τακτικός έλεγχος καθίσταται ιδιαίτερα σημαντικός, αλλά οι εξετάσεις στις οποίες οφείλει να υποβάλλεται κάθε άτομο αποτελούν ακόμα αντικείμενο συζήτησης.
Τέσσερις δοκιμασίες είναι διαθέσιμες:
1. Ανίχνευση αίματος στα κόπρανα.
2. Σιγμοειδοσκόπηση.
3. Κολονοσκόπηση.
4. Βαριούχος υποκλυσμός.

Η καθεμία από τις παραπάνω εξετάσεις έχει πλεονεκτήματα αλλά και περιορισμούς. Ο μόνος υπεύθυνος να αποφασίσει την καταλληλότερη εξέταση είναι ο θεράπων ιατρός, στηριζόμενος κυρίως στους παράγοντες κινδύνου που εγκυμονεί κάθε άτομο.

Ο τακτικός έλεγχος για το συγκεκριμένο τύπο καρκίνου είναι σημαντικός, επειδή συχνά τα συμπτώματα εμφανίζονται όταν η νόσος βρίσκεται ήδη σε προχωρημένο στάδιο.
Τα προειδοποιητικά συμπτώματα περιλαμβάνουν: αδυναμία, κόπωση, ωχρότητα -η οποία οφείλεται σε αναιμία εξαιτίας της μικροαιμορραγίας του όγκου-, μακροσκοπική εμφάνιση αίματος στα κόπρανα, δυσκοιλιότητα, καθώς και πόνο κατά την αφόδευση. Λιγότερο ειδικά συμπτώματα είναι η απώλεια βάρους και ο πυρετός.

Ως κύρια θεραπεία προτείνεται η χειρουργική εξαίρεση του όγκου. Σε πρώιμα στάδια της νόσου, η χειρουργική επέμβαση αποδεικνύεται ιδιαίτερα αποτελεσματική και, συνήθως, δεν χρειάζεται συμπληρωματική θεραπεία. Αντίθετα, οι ασθενείς που πάσχουν από τη νόσο σε προχωρημένο στάδιο μπορούν να ωφεληθούν από τη χημειοθεραπεία, την ακτινοθεραπεία ή το συνδυασμό αυτών.

Πρόληψη καρκίνου παχέος εντέρου

Δεν μπορούμε να παρέμβουμε στους κληρονομικούς παράγοντες. Επομένως, αυτό που μπορούμε να αλλάξουμε είναι ο τρόπος ζωής μας:
• Διατροφικές συνήθειες:
1. Αυξημένη κατανάλωση φυτικών ινών. Τροφές πλούσιες σε φυτικές ίνες είναι τα φρούτα, τα λαχανικά και τα δημητριακά ολικής άλεσης.
2. Κατανάλωση τροφών πλούσιων σε ω3 λιπαρά οξέα όπως είναι το ελαιόλαδο και τα ψάρια, ειδικότερα τα λιπαρά πχ σκουμπρί
3. Λιγότερη κατανάλωση κρέατος και ζωικού λίπους.
4. Μέτρο στο αλκοόλ
• Διατήρηση φυσιολογικού σωματικού βάρους (ΔΜΣ μεταξύ 18,5 και 25)
• Τακτική άσκηση
• Διακοπή καπνίσματος
Σύμφωνα με τις οδηγίες της Ελληνικής Γαστρεντερολογικής Εταιρείας, οι οποίες και συγκλίνουν με τις οδηγίες των αντίστοιχων εταιρειών άλλων χωρών, ο κάθε ένας από εμάς θα πρέπει να ελέγχεται προληπτικά για καρκίνο παχέος εντέρου, μετά την ηλικία των 50 ετών.

Ο προληπτικός έλεγχος συνίσταται σε διενέργεια κολονοσκόπησης ανά 10ετία, δεδομένου ότι – σύμφωνα με τα μέχρι σήμερα δεδομένα – η κολονοσκόπηση υπερτερεί έναντι όλων των άλλων διαθέσιμων μεθόδων στην πρώιμη ανίχνευση πολυπόδων και καρκίνου του παχέος εντέρου.
Ο έλεγχος θα πρέπει να ξεκινά σε μικρότερη ηλικία, εφόσον ισχύει κάποιο από τα παρακάτω:
• Υπάρχει ιστορικό καρκίνου ή πολυπόδων παχέος εντέρου
• Υπάρχει συγγενής α΄ βαθμού (πατέρας, αδελφός, παιδί), που εμφάνισε καρκίνο παχέος εντέρου σε ηλικία μικρότερη των 60 ετών
• Υπάρχει ιστορικό ελκώδους κολίτιδας ή νόσου Crohn
• Υπάρχει ιστορικό συνδρόμου κληρονομικού καρκίνου παχέος εντέρου
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ο προληπτικός έλεγχος θα πρέπει να εξατομικεύεται και σαφείς οδηγίες θα πρέπει να δίνονται για το συγκεκριμένο ασθενή από το Γαστρεντερολόγο που τον παρακολουθεί. Για όλο τον υπόλοιπο πληθυσμό (δηλαδή για όλους εμάς) απαιτείται η διενέργεια κολονοσκόπησης προληπτικά ανά 10ετία, ξεκινώντας από την ηλικία των 50 ετών.

ΓΕΝΕΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΡΚΙΝΟΣ

Παρότι το γενετικό υπόστρωμα ενός ατόμου είναι πολύ σημαντικός παράγων στον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου, ο κίνδυνος ανάπτυξης καρκίνου παχέος εντέρου σε 1ου βαθμού συγγενείς ασθενών με καρκίνο είναι περίπου 18% ( τριπλάσιος κίνδυνος σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό). Αν και το οικογενειακό ιστορικό είναι σημαντικός παράγοντας η πλειονότητα (80%) των καρκίνων παρουσιάζονται σποραδικά σε ανθρώπους που δεν είχαν ιστορικό στην οικογένειά τους. Περίπου 20% των ασθενών με καρκίνο έχουν κάποια οικογενειακή προδιάθεση.5% των καρκίνων παχέος εντέρου οφείλονται σε κληρονομούμενα σύνδρομα.
Tα κληρονομούμενα αυτά σύνδρομα είναι διαταραχές στις οποίες τα άτομα που νοσούν έχουν κληρονομήσει γενετικές διαταραχές από έναν ή και τους δύο γονείς.
Τα χρωμοσώματα περιέχουν γενετική πληροφορία και οι χρωμοσωμικές ανωμαλίες μπορούν να δημιουργήσουν τις γενετικές βλάβες οι οποίες οδηγούν στη δημιουργία πολυπόδων παχέος εντέρου και αργότερα στη δημιουργία καρκίνου. Στις περιπτώσεις σποραδικών πολυπόδων και καρκίνου (πολύποδες και καρκίνοι οι οποίοι αναπτύσσονται χωρίς την παρουσία οικογενειακού ιστορικού), οι χρωμοσωμικές ανωμαλίες είναι επίκτητες (αναπτύσσονται σε ένα κύτταρο στη διάρκεια της ενηλίκου ζωής). Τα προβληματικά χρωμοσώματα μπορούν να βρεθούν μόνο στούς πολύποδες και στούς καρκίνους που αναπτύσσονται από αυτό το κύτταρο. Όμως στα κληρονομούμενα σύνδρομα καρκίνου, οι χρωμοσωμικές ανωμαλίες κληρονομούνται κατά τη γέννηση και είναι παρούσες σε κάθε κύτταρο του σώματος.Οι ασθενείς που έχουν κληρονομικά σύνδρομα καρκίνου, βρίσκονται σε κίνδυνο να αναπτύξουν μεγάλο αριθμό πολυπόδων, συνήθως σε νεαρή ηλικία, και παρουσιάζουν πολύ υψηλό κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο παχέος εντέρου νωρίς στη ζωή, ενώ επίσης είναι σε κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο και σε άλλα όργανα.
Η οικογενής πολυποδίαση είναι ένα σύνδρομο κληρονομούμενου καρκίνου παχέος εντέρου, στο οποίο τα μέλη της οικογένειας θα αναπτύξουν πολυάριθμους πολύποδες (εκατοντάδες, μερικές φορές χιλιάδες) και ξεκινάει συνήθως στην ηλικία της εφηβείας. Αν η κατάσταση αυτή δεν ανακαλυφθεί εγκαίρως και θεραπευτεί (η θεραπεία αφορά ολική αφαίρεση του παχέος εντέρου), τότε ένα τέτοιο άτομο είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα αναπτύξει καρκίνο παχέος εντέρου από αυτούς τους πολύποδες. Οι καρκίνοι σ' αυτά τα άτομα συνήθως αναπτύσσονται στη δεκαετία των 40. Αυτοί οι ασθενείς είναι επίσης σε υψηλό κίνδυνο να αναπτύξουν άλλα είδη καρκίνου όπως καρκίνο του θυρεοειδούς, του στομάχου, και της ληκύθου του Vater (το σημείο στο οποίο εκβάλλει η χολή από το συκώτι στο δωδεκαδάκτυλο).
Η ήπια μορφή οικογενούς πολυποδίασης είναι μία ελαφρότερη παραλλαγή της κλασικής οικογενούς πολυποδίασης. Τα άτομα που νοσούν αναπτύσσουν λιγότερο από 100 πολύποδες στο παχύ έντερο. Παρόλα αυτά συνεχίζουν να βρίσκονται σε υψηλό κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου παχέος εντέρου σε νεαρή ηλικία. Επίσης παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο να έχουν γαστρικούς ή δωδεκαδακτυλικούς πολύποδες.
Ο κληρονομικός μη πολυπογενής καρκίνος παχέος εντέρου είναι ένα σύνδρομο κληρονομούμενου καρκίνου παχέος εντέρου στο οποίο τα νοσούντα άτομα της οικογένειας αναπτύσσουν πολύποδες και καρκίνο, συνήθως στο δεξιό κόλον, σε νεαρές ηλικίες των 30 και των 40. Ορισμένοι απ' αυτούς τους ασθενείς είναι επίσης σε κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο της μήτρας, του στομάχου, των ωοθηκών και καρκίνους των ουρητήρων (τα σωληνάκια τα οποία συνδέουν τους νεφρούς με την ουροδόχο κύστη), επίσης των χοληφόρων (τα σωληνάκια τα οποία αποχετεύουν τη χολή από το ήπαρ στο λεπτό έντερο). Γενετικά τεστ σε πάσχοντες

Στα άτομα που νοσούν από οποιοδήποτε τύπο νεοπλασίας, μπορούν να γίνουν 3 είδη γενετικών τεστ, τα οποία βοηθούν στην καλύτερη αντιμετώπιση της νόσου.
Είναι τα εξής:
• Διαγνωστικά: Αποτυπώνουν τα χαρακτηριστικά της νεοπλασίας. Τα αποτελέσματά τους συνεκτιμώνται με εκείνα άλλων εξετάσεων, ώστε να επιλέγεται η καλύτερη δυνατή θεραπευτική αγωγή.
• Προγνωστικά: Δείχνουν το πόσο πιθανό είναι ο ασθενής να υποτροπιάσει ή το πόσο επιθετικός είναι ο «εγκατεστημένος καρκίνος».
• Ανταπόκρισης στη θεραπεία: Δίνουν σαφή εικόνα για το εάν αντιμετωπίστηκε αποτελεσματικά ο καρκίνος με τη θεραπεία. Σε ποια δημόσια νοσοκομεία θα απευθυνθείτε
1. «Ιπποκράτειο» Νοσοκομείο, Τμήμα Χειρουργικής Έρευνας του Πανεπιστημίου Αθηνών : Γίνονται τεστ με αιμοληψία για τo γονίδιo FAP του οικογενούς καρκίνου του παχέος εντέρου (οικογενής αδενωματώδης πολυποδίαση) και για τα γονίδια hMLH1 και hMSH2 του οικογενούς καρκίνου του ορθού/παχέος εντέρου (μη πολυποδιακή νεοπλασία). Το κόστος διαμορφώνεται στα 750 € για το FAP, στα 500 € για το hMLH1 και στα 400 € για το hMSH2. Ένα μέρος της εργαστηριακής ανάλυσης γίνεται στο νοσοκομείο και ένα μέρος στο εξωτερικό. Τα αποτελέσματα βγαίνουν περίπου σε 2 μήνες. Πληροφορίες στο τηλ.: 210-74.86.534.

3. Νοσοκομείο «Άγιος Σάββας», Τμήμα Γενετικής : προσφέρονται υπηρεσίες γενετικής συμβουλευτικής, για όσους ενδιαφέρονται να κάνουν γενετικά τεστ για κληρονομούμενο καρκίνο. Η κολονοσκόπηση

Η κολονοσκόπηση είναι η μια ενδοσκοπική ιατρική πράξη η οποία δίνει την δυνατότητα στον ιατρό που την εκτελεί να "δει" και να εξετάσει το εσωτερικό του παχέος εντέρου ενός ασθενούς.
Η εξέταση αυτή πραγματοποιείται με την βοήθεια ενός ειδικού σωλήνα, με δυνατότητα φωτισμού και λήψης εικόνας βίντεο, που εισέρχεται από τον ενδοσκόπο γαστρεντερολόγο στον πρωκτό του ασθενούς, και ελέγχει ολόκληρο το μήκος του παχέος εντέρου και μέρος του λεπτού εντέρου στην ένωση του με το παχύ. (Τελικός ειλεός)
Πριν την κολονοσκόπηση ο ενδοσκόπος γαστρεντερολόγος θα δώσει στον ασθενή οδηγίες για τον καθαρισμό και την κατάλληλη προετοιμασία του εντέρου, ώστε η διαδικασία της εξέτασης να είναι η πιο ασφαλής και με τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα.
Την ημέρα της κολονοσκόπησης ο ασθενής υποβάλλεται σε ειδική νάρκωση ("μέθη") από τον θεράποντα ιατρό με την χρήση ενδοφλέβιων φαρμάκων ώστε να μην αισθάνεται πόνο κατά την διάρκεια της εξέτασης, η οποία σε κατάλληλα εκπαιδευμένα χέρια, αποτελεί ένα ασφαλές και πολύ χρήσιμο εργαλείο στην πρόληψη και θεραπεία διαφόρων παθήσεων του κατώτερου γαστρεντερικού συστήματος.
Υπάρχουν πολλές κλινικές ενδείξεις για μια κολονοσκόπηση αλλά οι πιο συνήθεις λόγοι για τους οποίους συνήθως υποβάλλεται κάποιος σε αυτήν είναι οι εξής:
1. Αίμα στα κόπρανα
2. Μαύρα κόπρανα
3. Χρόνια διάρροια
4. Σιδηροπενική αναιμία

Ασκηση για τον καρκίνο του εντέρου
Ένα ακόμη όφελος της σωματικής άσκησης φαίνεται ότι ανακάλυψαν Αμερικανοί επιστήμονες από την Ιατρική Σχολή...του πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, οι άνθρωποι που γυμνάζονται έχουν 24% λιγότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν καρκίνο παχέος εντέρου.
Οι ερευνητές επανεξέτασαν 52 παλαιότερες μελέτες, εστιάζοντας το ενδιαφέρον τους σε διάφορες μορφές εκγύμνασης των συμμετεχόντων, από την χειρωνακτική εργασία έως και το τρέξιμο ή την άσκηση στο γυμναστήριο. Διαπίστωσαν ότι οι εθελοντές που είχαν μεγαλύτερη σωματική δραστηριότητα εμφάνιζαν μειωμένο κατά ένα τέταρτο κίνδυνο να εκδηλώσουν καρκίνο παχέος εντέρου.Τα αποτελέσματα της μελέτης δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο ‘British Journal of Cancer’. Οι στατίνες αντί για τη χοληστερλινη πολεμούν και τον καρκίνο

Οι στατίνες, το φάρμακο με τις θαυματουργές ιδιότητες και τις μεγαλύτερες πωλήσεις παγκοσμίως, θωρακίζει τον οργανισμό και από την κακοήθεια, καθώς μειώνει τον κίνδυνο εκδήλωσης του εξελισσόμενου καρκίνου τουλάχιστον κατά 25%, επισημαίνουν Αμερικανοί ερευνητές.
Οπως αναφέρει ο επικεφαλής της έρευνας, δρ Γουίλντον Φάργουελ από το Πανεπιστήμιο της Βοστόνης, τα ευεργετικά οφέλη των στατινών δεν περιορίζονται μόνο σε όσους έχουν υψηλή χοληστερίνη και διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο καρδιακής προσβολής ή εγκεφαλικού, καθώς αποδεικνύεται ότι προστατεύουν τον οργανισμό από όλες τις μορφές καρκίνου.


Στη διάρκεια της μελέτης διαπιστώθηκε ότι, όσοι έλαβαν στατίνες, εμφάνιζαν μειωμένο κίνδυνο εκδήλωσης όλων των μορφών καρκίνου σε σχέση με αυτούς που έκαναν χρήση άλλων φαρμάκων που μειώνουν τη χοληστερίνη.

Οι ειδικοί επικέντρωσαν τη μελέτη τους στις πέντε πιο συχνές μορφές καρκίνου: του προστάτη, των πνευμόνων, του ορθοκολικού καρκίνου, της ουροδόχου κύστης και του μελανώματος.

Στην περίπτωση του προστάτη, των πνευμόνων και του ορθοκολικού καρκίνου, οι ειδικοί κατέγραψαν εντυπωσιακή μείωση του κινδύνου εκδήλωσης της κακοήθειας, καθώς επίσης παρατήρησαν ότι, όσο μεγαλύτερη ήταν η δόση στατινών τόσο λιγότερα ήταν τα κρούσματα καρκίνου.

Στη μελέτη δεν διευκρινίζονται οι λόγοι για τους οποίους οι στατίνες πολεμούν αποτελεσματικά τον καρκίνο, επισημαίνεται όμως ότι τα πορίσματά της είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά για την καταπολέμηση της κακοήθειας.


Η ασπιρίνη κατά του καρκίνου
Νέα έρευνα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η λήψη ασπιρίνης καθημερινά μπορεί να αποτρέψει την ανάπτυξη καρκίνου του παχέος εντέρου, σε άτομα που έχουν κληρονομικό παράγοντα για την ασθένεια. Βέβαια, όπως αναφέρουν οι επιστήμονες, χρειάζονται περαιτέρω έρευνες για το θέμα, μιας και το όφελος της ασπιρίνης έγινε αισθητό μετά από χρόνια λήψης του φαρμάκου.
Συγκεκριμένα Ευρωπαίοι επιστήμονες με επικεφαλής τον καθηγητή Τζον Μπέρν του Βρετανικού Πανεπιστημίου Νιούκαστλ, παρακολούθησαν την εξέλιξη χιλίων ασθενών που έπασχαν από το σύνδρομο Λίντς, που οφείλεται σε γενετική μετάλλαξη που καθιστά τα συγκεκριμένα άτομα ποιο επιρρεπή σε διάφορους τύπους καρκίνου, και ιδιαίτερα στον καρκίνο του παχέος εντέρου.
Οι επιστήμονες χορήγησαν σε ορισμένους ασθενείς ασπιρίνη και στους άλλους μια απλή ανενεργή ουσία. Μετά το πέρας πολλών ετών μόνο 6 απ’ τους ασθενείς που έπαιρναν ασπιρίνη ανέπτυξαν καρκίνο, ενώ καρκίνο ανέπτυξαν 16 ασθενείς που έπαιρναν μόνο την ανενεργό ουσία. Μάλιστα ο καθηγητής Μπέρν ανέφερε ότι οι ευεργετικές ιδιότητες της ασπιρίνης συνεχίστηκαν ακόμη και σε άτομα που είχαν σταματήσει να παίρνουν το φάρμακο.

Το ασβέστιο μειώνει τον κίνδυνο προσβολής από καρκίνο του παχέος εντέρου
Το ασβέστιο συμβάλλει στην υγεία των οστών. Για τους ενήλικες 50 ετών και άνω συστήνεται να παίρνουν από τη διατροφή τους περίπου 1.200 mg ασβεστίου κάθε μέρα.
Η καθημερινή λήψη ασβεστίου στη συστηνόμενη ποσότητα έχει συσχετισθεί με λιγότερες πιθανότητες προσβολής από καρκίνους του πεπτικού συστήματος, ιδιαίτερα από καρκίνο του παχέος εντέρου σε άνδρες και γυναίκες.
Τα γαλακτοκομικά προϊόντα είναι πλούσια σε θρεπτικές ουσίες με αντικαρκινικές ιδιότητες όπως το ασβέστιο, η βιταμίνη D και το συζευγμένο λινολεϊκό οξύ. Οι δράσεις τους έχουν μελετηθεί για την καταστολή της ανάπτυξης των καρκίνων του παχέος εντέρου και του μαστού.
Το ασβέστιο, σε εργαστηριακές εργασίες βρέθηκε ικανό να μειώνει ανώμαλους πολλαπλασιασμούς κυττάρων και να επαναφέρει τον κανονικό κύκλο ζωής σε κύτταρα του γαστρεντερικού σωλήνα και του μαστού. Επίσης το ασβέστιο προσδένεται στη χολή και στα λιπαρά οξέα και μειώνει με αυτό τον τρόπο βλάβες στη βλεννογόνο του παχέος εντέρου.
Σε μια ενδιαφέρουσα έρευνα εξετάστηκε η διατροφική λήψη ασβεστίου (National Institutes of Health-AARP Diet and Health Study).
Κατά τα χρόνια που ακολούθησαν συσχετίσθηκαν οι καρκίνοι που εκδηλώθηκαν στους συμμετέχοντες με την ποσότητα ασβεστίου που λάμβαναν κάθε μέρα. Ο μέσος χρόνος παρακολούθησης τους ήταν 7 χρόνια.
Τα αποτελέσματα έδειξαν:
1. Τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες, η αυξημένη πρόσληψη ασβεστίου σχετιζόταν με μειωμένες πιθανότητες προσβολής από καρκίνους του πεπτικού συστήματος

2. Η μεγαλύτερη μείωση κινδύνου λόγω αυξημένης πρόσληψης ασβεστίου ήταν για τον καρκίνο του παχέος εντέρου

3. Οι ευεργετικές επιδράσεις του ασβεστίου ήσαν περισσότερο συσχετισμένες με την πρόσληψη ασβεστίου από τη διατροφή και όχι με ασβέστιο από χάπια ή άλλα συμπληρώματα

4. Για τους καρκίνους του προστάτη, του μαστού ή σε άλλες ανατομικές περιοχές, δεν παρατηρήθηκε να υπάρχει σχέση με τη διατροφική πρόσληψη ασβεστίου

5. Για τους ηλικιωμένους ανθρώπους, η μεγαλύτερη από 1.200 mg πρόσληψη ασβεστίου (είναι η σύσταση για την καθημερινή πρόσληψη του) δεν οδηγούν σε αύξηση του βαθμού προστασίας προσβολής από καρκίνο
Ο εξαιρετικά μεγάλος αριθμός των συμμετεχόντων στην έρευνα, δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στα συμπεράσματα της σχετικά με την προστατευτική δράση του διατροφικού ασβεστίου κατά του καρκίνου.
Βλέπουμε λοιπόν ότι η καθημερινή λήψη 1.200 mg ασβεστίου που ισοδυναμεί με 4 περίπου φλιτζάνια γάλατος, κατά προτίμηση χαμηλής περιεκτικότητας σε λίπη, μπορεί να προσφέρει μείωση των πιθανοτήτων προσβολής από καρκίνο του γαστρεντερικού συστήματος και ιδιαίτερα από καρκίνο του παχέος εντέρου.
Σε όσους δεν αρέσει το γάλα μπορούν να παίρνουν χυμό πορτοκαλιού ενισχυμένο με ασβέστιο ή άλλα γαλακτοκομικά προϊόντα (τυρί, γιαούρτι) που είναι φτωχά σε λιπαρές ουσίες.

Επίσης το Psyllium έχει χρησιμοποιηθεί για την καταπολέμηση προβλήμάτων του πεπτικού όπως δυσκοιλιότητα, εκκολπωματίτιδα και κολίτιδα. Επιπλέον, Psyllium έχει θεωρηθεί ότι είναι ο παράγοντας που μπορεί να εμποδίσει τον καρκίνο του παχέος εντέρου.
Τέλος Ερευνητές εξηγούν πως το ελαιόλαδο εμπλέκεται σε κάποιους μηχανισμούς που επηρεάζουν τα κύτταρα του παχέος εντέρου, αναστέλλοντας τη «μετάλλαξη» του φυσιολογικού βλεννογόνου (χιτώνας του τοιχώματος του εντέρου) σε καρκίνωμα.